تا ابد برای ما ایرانی‌ها ۳۰ امین روز از اردیبهشت ماه، اردی جهنم شد چرا که بی رحمانه خدمت گزاری خستگی ناپذیر، پرتلاش، مردمی و با اخلاص را از ما گرفت و حالا ما ماندیم و کوهی از اقدامات و دستاوردهای کم نظیر به عظمت جنگل های ارسباران و به گستردگی جلفای ایران. همان کوه هایی را می گویم که هشتمین رئیس جمهورمان را در شب تولد هشتمین امام، پس از گذشت سه سال از ریاست جمهوری اش، آسمانی کرد تا امروز آیت الله سید ابراهیم رئیسی بشود «شهید جمهور».

چه شب تلخی بود سی امین شب اردیبهشت ماه که میلیون‌ها ایرانی دست بر دعا برداشته و ملتمسانه از بارگاه امام هشتم سلامتی خادمی مردمی را می خواستند و چشمانشان به ارتفاعات ورزقان بود و زمزمه می‌کردند:

هرچه صدا کردیم: «ابراهیم
اسم تو حتی برنگشت از کوه
آنقدر روحت بی‌قراری کرد
جسم تو حتی برنگشت از کوه»

سید ابراهیم؛ چه خوب بر عهد و سوگندت ماندی آن روز که در مقابل چشمان میلیون‌ها ایرانی سوگند یاد کردی که پاسدار مذهب رسمی و نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی کشور باشی. ۱۴ مرداد ماه ۱۴۰۰ که در بهارستان قرار شد همه استعدادها و صلاحیت خویش را در راه ایفای مسئولیت هایی که به عهده گرفتی، به کار گیری و خود را وقف خدمت به مردم و اعتلای کشور و گسترش عدالت کنی؛ چگونه خود را وقف کردی که به قول سید مهدی رسولی «برا درد مردم تا کجا رفتی پیدات نمی کردن، تا کجا رفتی دنبال درد مردم که باید تو کوه ها دنبالت می گشتیم، تو کوه ها چیکار می کردی سید خدا؟»

تو به رای هایمان عزت دادی، یادمان دادی که اگر رای مان عزیز باشد می شود مقدمه ی هموار کردن راه برای رسیدن به خدا.