#رای_عزیز_من
آن روز را هرگز فراموش نمی‌کنم. تازه مرا از اتاق ریکاوری به بخش آورده بودند. بیهوشی کم کم داشت از تنم خارج می‌شد. می‌خواستم نماز ظهرم را بخوانم. روی سنگ مرمری که دخترم روی سینه‌ام گذاشته بود، تیمم کردم. با کمک دخترم که مهر را روی پیشانیم می‌گذاشت سجده‌ها را خواندم.همین که تشهد و سلام نماز را گفتم، دوباره بیهوش شدم. وقتی چشم بازکردم صندوق رای را گذاشته بودند روی میز بیمار. دخترم تو را داد دستم. پرسید:«می‌تونی بنویسی؟» با اشاره پاسخ مثبت دادم. خودکار را گرفتم. دستم بی‌جان و لرزان بود. ولی من نام فرد اصلحم را هرچند بد خط ، روی تو نوشتم. صندوق را آورد کنار تختم. تو را توی آن انداختم. یادم هست وقتی که برای عمل جراحی می‌رفتم همه مدارکی که برای رای عزیزم لازم بود با خودم برده بودم.
دوباره تیمم کردم نماز دوم را خواندم. بعد نماز همانطورکه مهر با کمک دخترم روی پیشانیم بود. برای موفقیت و پیشرفت کشورم دعا کردم.
چند نفر بیمار دیگر هم در اتاق بودند.وقتی دیدند من با چه وضعیتی ارزش تو را پاس می‌دارم.افسوس خوردند که چرا مدارکشان را همراه ندارند.
باورشان نمی‌شد،که روی تخت بیمارستان هم می‌شود از تو محافظت کرد.چون از روستاهای دور آمده بودند امکان دسترسی به مدارکشان هم نداشتند.
شاید هم از اهمیت تو بی اطلاع بودند.

هر برگ رای یعنی لبیک به انقلاب و جمهوری اسلامی. یعنی پشتیبانی از نظام اسلامی. هر رای یعنی حفاظت از قطره قطره خون شهدایی که برای به ثمر نشستن این درخت تناور پای آن ریخته شده است.

رای عیز من! نباید بی‌تفاوت باشیم. آینده فرزندانمان به انتخاب خودمان گره خورده است.اگر انتخابی با بصیرت داشته باشیم. فرد اصلحی که معتقد به پیروی از ولایت فقیه باشد. غرب زده و غربگرا نباشد. اهل تجمل و مقام پرستی نباشد. می‌تواند زیر ساخت‌های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی مهمی را برای آیندگان فراهم سازد. دست بیگانگان را از کشور کوتاه کند و راه‌های نفوذ را مسدود کند.